gul bahcesı
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir kasabada yasayan dünyalar güzeli bir kiz varmis.Bu kiz öyle güzelmis ki çok uzak sehirlerden ve ülkelerden çok zengin, çok yakisikli, asil pek çok delikanli onu görmeye gelirmis. Kendisiyle evlenmek isteyen nice prensi, nice sovalyeyi reddeden güzel kiz kimseleri begenmezmis.Bu arada ayni kasabada yasayan ve bu kiza asik olan bir delikanli da bu kizi istemis. Ama kiz onu da reddetmis. Aradan uzun yillar geçmis. Bizim delikanli kasabadan ayrilmis. Kendine baska bir hayat kurmus ve evlenmis, çoluk çocuga karismis.Bir gün yolu bir zamanlar yasadigi güzel, küçük kasabaya düsmüs. Orada tanidik birine rastladiginda aklina bir zamanlar orada yasayan dünyalar güzeli kiz gelmis ve ona ne oldugunu sormus. Yasli adam önünde gül bahçesi olan bir evi göstererek kizin evlendigini söylemis. Bizimki bir zamanlar herkesi reddetmis olan kizin kocasini çok merak etmis. Bir gün gizlenip kocasini evden çikarken görmüs. Kizin kocasi sisman,kel ve çirkin mi çirkin bir adammis. Üstelik zengin bile degilmis.Çok merak eden adam kocasi gittikten sonra evin kapisini çalmis. Kiz kapiyi açinca kendini tanitmis ve neden böyle bir adamla evlenmis oldugunu sormus. Kiz da ona, arkasindaki gül bahçesinden en güzel gülü koparip getirirse, cevabi verecegini, bu arada bahçede ilerlerken, geriye dönmemesi gerektigini söylemis.Adam da bunun üzerine yüzlerce gülün oldugu bahçede ilerlemeye baslamis. Birden çok güzel sari bir gül görmüs. Tam ona dogru egilirken biraz ilerde kocaman pembe bir gül gözüne çarpmis. Tam ona uzanirken daha ilerde muhtesem güzellikte kirmizi bir gül goncasi görmüs. Tam onu koparirken ilerde... Derken bir de bakmis ki bahçenin sonuna gelmis ve mecburen oradaki sonuncu gülü koparip kiza götürmüs.Bahçenin en güzel gülünü beklerken kiz bir de ne görsün yapraklari solmus ciliz bir gül.Gülmüs adama... "Bak gördün mü" demis, "Her zaman daha iyisini bulmak isterken ömür geçer ve sen sonunda en kötüsüne bile razi olmak zorunda kalirsin. Bu yüzden gençlik gitmeden dogru seçimler yapmayi ögrenmek gerekir."

hatırlatmak gerekır sevgıyı unutanlara sevgıyı
KENDİSİNİ UNUTMUŞ

Bütün aşkların kitabı elinde
Sevilmemiş yinlerin balosuna gitti.
Öylesine kalabaliktı ki,
Sevdiğini anlamadı.
Bütün kapıların anahtarı elinde
Öpülmemiş dudakların balosuna gitti.
Öyle aydınlıktı ki,
Öptüğünü anlamadı.
Işiklarla örtünmüştü çıplaklık,
Renklere uzandı susamış,
Beyazlıklar arasında kayboldu bakışları.
Gözleri yaşamıyordu artık.
Şekilleri çağırmaya gitti, kandıracak.
Elleri aranıyor tutamıyordu.
Elleri, elleriydi kurtaracak,
Artık yaşamıyordu.

Bir yanda gelen o dinmeyen aydınlık,
Aldıkça alan.
Bir yanda giden bir noktaydı karanlık,
Ellerinde başlayan, gözlerinde biten.
Bağırdı, kan gibi aktı sesi,
Aşamadı dişinin duvarından.
Elinde bütün aşkların kitabı,
Anlatıyordu aldanan aydınlıklarından.
Elinde bütün kapıların anahtarı,
Ve unutulmuş bir duvarda, kendi kapısı...
Varamadı.
Ora öyle karanlıktı ki.
Öldüğünü anlamadı.




Özdemir ASAF

diskusx@hotmail.com

mevsımler olmasaydı ılkbaharın anlamı olmazdı
MEVSİMLİK ŞARKI

kanıyor takvimden gamsız ağaçsız
evlatlarını döver gibi seven bir sonbahar
güvertesinde adresini şaşırmış
kayıp bir nisan yağmuru

ömrümün sol anahtarısın
hazan makamının kapısını açan
ne nisanlar gördüm ben
ilkbahardan kaçarken
bir mızrapa tutunan

ne bileyim ben
böyle bir seydir herhalde
bir mevsimin şarkısı
ya da mevsimlik bir vivaldi sancısı...

ekim kasım işlerini öğrenirken bir keman
ağlamayı bir de,
şarkıya söz yürür,
yeşile aldanır suyun kudreti
ve sen hiçbir zaman
sol anahtarı yaptıracak bir çilingir bulamazsın
bana kalırsa sen,
ömrünün sonuna kadar,
o şarkının kapısında kalacaksın!




Yılmaz ERDOĞAN

diskusx@hotmail.com