DALGALAR

	Sign In Sign-Up

dalgalar

MERHABA
HAKKINDA
DALGALAR
RUZGARIN SESI
DALGALARIN PRENSI
SEVDA RUZGARI
GUNESLE SEVISMEK
DAMLALARDA ASK
Guest Book Page
YASAM
DANS
ASK
NASILOLMALI HAYAT
SIIRLER
HIKAYELER 1

dalgalarla dogduk DOĞUM Nefessiz bir sessizlik Sessiz bir beyazlık Zamansız bir mekan Ve varlıksız bir varoluş Mutlu ve derin bir yokluk Düşüncelerin içinde eriyen bir benlik Ve sessizlik içinde yok olan bir düşünce Gözler kapalı Kıpırtısız Hareketsiz Kapı kilitli Perdeler örtülü Işık yasaklı Karanlıkta yaşanan bir beyazlık Beyazlıkta bir sessizlik Ve sessizlikte yaşanan huzur Ve güven Ve vakit dolar Vakit gelir Ansızın sessizliğe düşen bir kıpırtı Gözler açılır aniden Bir bilinmezlik Bir derin şaşkınlık Kapı açılır Perdeler açılır Işık hücum eder Sessizliğe bir kara düşer Beyaza bir gürültü üşüşür Bir çarpıntı Deli bir yürek çarpıntısı Bir korku Bir güvensizlik Derin bir üşüme Yokluğun güveninden Varlığın bilinmezliğine bir yolculuk Ve derin bir ağlayış Doğdun bebeğim Hoşgeldin dünyaya Ve yaşama Ve ilk öğüdü yaşamın bebeğim Ağlama şimdiden Gözyaşları işe yaramaz çünkü Hoşgeldin bebeğim Doğdun artık … Gassan SATAR
	donmek yada gıtmek Geriye Dönen Adam Yağmur yağıyordu... Benim saçalarımda kırağılar vardı, Onun omuzuna konmuş bir gül. Kapıyı açtım Elinde eski bir bavul Yüzünde daha eski bir hikaye Geldim dedi, geldim işte. Sana kendimi getirdim Belki unutmuşsundur Birlikte söylediğimiz şarkıları getirdim Birkaç gömlek bir pijama altı Tuttuğum notları Serin volta boylarında adımları sayıp susuşlarımı Elimle büyüttüğüm nazlı bir menekşeyi Gökyüzüne verdiğim dualarımı Çakmağımı sigaramı tabakamı Ve kitaplarımı getirdim Döndüm dedi, döndüm işte. İçeri girdi, aksıyordu ayağı Oysa; nasıl da akardı bayrak gibi önümüzde Nasıl da oynardı saçları rüzgârı bulanda Bir ceylan gibi nasıl da koşardı Ayağın, dedim... İçerde, dedi Bir bakır tas bıraktım Bir kehribar tesbih Birkaç kitap Bir kaç iyi arkadaş Tüketilmiş bir ceza Ve bir ayak Güldü sonra Dedemin yemen çölünde bıraktığı ayağı Ben içeride bıraktım, Kurban olsun ikimizinki de, memlekete. Oturduk uzun uzun baktık birbirimize Onüçyıl sonra yeniden karşı karşıya Bir deli gençliği Birlikte düşürmüştük yollara Bir yüreğimiz vardı, onu koymuştuk ortaya Ben başımı onun omzuna yaslardım O tale'al bedrü okurdu kulağıma Ben bazı geceler oturup ağlardım O dua ederdi hepimizin adına Bir sonbahar akşamı ayrılmıştık Caddelerde arabalar akıyordu Yağmur yağıyordu Babalar,ekmekleri saklamış ceketlerinin altına Korkuyla evlerine koşuyordu Düdükler ötüyordu, sirenler çalıyordu Şehri kimler çalıyordu? Oysa; biz onunla Yüreğimizi koymuştuk ortaya... Arkasından baktım Elinde bir bavul Cebinde ikimizin yüreği Şifadan ayrılık, rahmetten yoksulluk Şenolasın mapusluk! Kaldır gözlerini yerden, dedi Onüç yıl dediğin ne ki? Bana mektup yaz Bir menekşe resmi yap Ve bir gül gönder anama Kaldır gözlerini yerden, dedi Onüçyıl dediğin ne ki? Yürüdü Yusuf Yanıp sönen mavi ışıklar düştü gölgesine Onüçyıl bekleyecektim Onüçyıl.. Kavuşmak için Cebinde rehin götürdüğü gençliğime. İbrahim SADRİ
mutluluk JERRY, çevresindekilerin çok sevdigi insanlardan biriydi. Keyfi her zaman yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu bir sey bulurdu. Hatta bazen etrafindakileri çildirtirdi bile, "bu adam, bu halde nasil iyimser olabiliyor." diye.Birisi nasil oldugunu sorsa "Bomba gibiyim" diye yanit verirdi. Hep "Bomba gibiyim"JERRY, bir dogal motivasyoncuydu... Yaninda çalisanlardan biri , o gün kötü bir günündeyse, JERRY yanina kosar , duruma nasil olumlu bakilacagini anlatirdi. Bu tarzi fena halde düsündürüyordu beni... Bir gün JERRY' e gittim. -"Anlayamiyorum" dedim. "Nasil oluyor da, her zaman her kosulda bu kadar olumlu olabiliyorsun... Nasil basariyorsun bunu?..." -Her sabah kalktigimda kendi kendime "JERRY bugün iki seçimin var. Havan ya iyi olacak ya da kötü derim ve havamin iyi olmasini seçerim. Kötü bir sey oldugunda yine iki seçimim vardir. Kurban olmak ya da ders almak. Ben basima gelen kötü seyden ders almayi tercih ederim. Birisi bana sikayete geldiginde yine iki seçimim var... Sikayetini kabul etmek ya da ona hayatin olumlu yanlarini göstermek. Ben hayatin olumlu yanlarini seçerim." -"Yok yahu" diye protesto ettim. "Bu kadar kolay yani" -"Evet kolay" dedi JERRY... "Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardir, sen her durumda nasil davranacagini seçersin. Sen insanlarin senin tavrindan nasil etkileneceklerini seçersin. Sen havanin, tavrinin iyi ya da kötü olmasini seçersin... Yani sen hayati nasil yasayacagini seçersin!..." JERRY'nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu uzun yillar görmedim. Ama hayattaki talihsiz olaylara dövünmek yerine, seçim yapmayi tercih ettigimde hep onu hatirladim. Yillar sonra JERRY'nin basina tatsiz bir sey geldi. Soygun için gelen hirsizlar, panige kapilip JERRY'i delik desik etmisler. Ameliyati 18 saat sürmüs, haftalarca yogun bakimda kalmis. Taburcu edildiginde , kursunlarin bazilari hala vücudundaymis. Ben onu olaydan 6 ay sonra gördüm. -"Nasilsin" diye sordugumda -"Bomba gibiyim" dedi "Bomba gibi" -"Olay sirasinda neler hissettin JERRY" dedim. -"Yerde yatarken, iki seçimim var diye düsündüm. Ya yasamayi seçecektim ya da ölümü... Ben yasamayi seçtim." -"Korkmadin mi, suurunu kaybetmedin mi?" -"Ambulansla gelen saglik görevlileri harika insanlardi. Bana hep iyileseceksin merak etme" dediler. Ama acil servisin koridorlarinda sedyemi hizla sürerlerken doktorlarin ve hemsirelerin yüzlerindeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana "Bu adam ölmüs" diyordu. Bir seyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktim gerçekten..." -"Ne yaptin?" diye merakla sordum...-"Kocaman bir hemsire yanima yaklasti ve bagirarak herhangi bir seye alerjim olup olmadigimi sordu... "Var" Doktorlar ve hemsireler merakla sustular... Derin bir nefes alarak kendimi topladim ve bagirdim: "Benim kursunlara alerjim var.!..." Doktorlar ve hemsireler gülmeye basladilar... Tekrar bagirdim. Ben yasamayi seçtim. Beni bir canli gibi ameliyat edin, otopsi yapar gibi degil..." JERRY, sadece doktorlarin büyük ustaliklari sayesinde degil, kendi olumlu tavrinin büyük katkisiyla yasadi. Yasamasi bana büyük bir ders oldu. Her gün, hayatimizi dolu dolu yasamayi seçme sansimiz ve hakkimiz oldugunu ondan ögrendim ve her seyin kendi seçimimize bagli oldugunu... Bu yaziyi okudunuz ... Simdi iki seçiminiz var. 1. Unutup gitmek 2. Dostlariniza göndermek...
	umuda yolculuk ıcın bılet gerekmez YELKENSİZ GEMİ... "Kal" deseydin, kalırdım. Demedin oysa... Kuru bir "Bitmesin"den başka hiçbir şey demedin. Öyle kuru, öyle soğuk, öyle uzaktı ki, ondaki anlam! Bu kadar kolay mıydı her şey, bu kadar yakın mıydık uçuruma? Savunmayacak mıydın sevgimizi? "Kal" diye haykırmayacak mıydın ardımdan? Düşündüğüm bu değildi... Hayal ettiklerim, beklediklerim başkaydı senden, Mücadele beklemiştim oysa... Yelkensiz olan gemimizi kıyıya ulaştırırız sanmıştım... Kıyıya ulaştırırsın sanmıştım... Oysa, onu denizin ortasında savunmasız bırakmama göz yumdun... Bu kadar yıpratıcı olamazsın... Oysa, bir anlam olmalıydı yaşadıklarımızda! Paylaşılan duyguların bir anlamı olmalıydı. Yüreğimdeki martıların bir anlamı olmalıydı. Beynimizdeki melodilerin, aramızdaki çekimin, Geçen akşamki sohbetin bir anlamı olmalıydı. Duygularımızın bir anlamı olmalıydı. Yüreğimdeki tüm martıları uçurdun şimdi... Hangi yöne gittiler bilmiyorum, Geri dönerler mi bilmiyorum. Dünya boşaldı mı ne! Neden bu kadar sessizleşti birden yaşam, Neden artık parlamıyor yakamozlar gözlerimde? Neden artık rüzgar esmiyor, Her şey seninle mi kaldı yoksa? Mantığım... Mantığımı bana bırak lütfen, ona ihtiyacım var. Bazı şeyleri anlamak için ona ihtiyacım var! Evet! Ben istedim ayrılığı, çıkmaz yollara yönelen bendim, Kucağında bir yığın noktayla karşına çıkan bendim... Kahretsin! Bunu neden yaptığımı bilmiyorum. Ve senin buna nasıl göz yumduğunu... Tıpkı balkondaki akasyaları sularken, Fazla sudan dolayı sararacaklarını bilmediğim gibi... Su, onun için hayat olmalıydı oysa... Ve... Sen de benim tutunacak dalım! Bazı şeyler vardı aramızda biliyorsun, Olmaması gereken ama daima varolan. Farklı uçlardaydık seninle, Farklı mevsimleri seviyorduk, farklı zamanlarda.... Sen büyük fırtınalara vardın, bense lodostan bile ürküyordum.. Oysa başardığımız şeyler vardı her şeye rağmen, Daha doğrusu öyle sanıyordum... Binlerce yıldız arasında, Ayın güzelliğini gösterebilmekti tek amacım... Yıldızları söndürmekti... Sorunları yok etmekti... "Bitti" deyişim öylesine bir şeydi, öylesine, sıradan, şakacıktan... "Hayır" demeliydin! Hatta kıyametler koparmalıydın yüreğimde, Hendekler açmalıydın yoluma gidemeyeyim diye. Sahip çıkmalıydın gözlerimdeki ay'a sevgimiz diye... Beni yolumdan alıkoymalıydın... "kal" demeliydin... Defalarca "kal" demeliydin... Oysa, demedin... Belki de senin çiçeklerin çoktan solmuştu ve ben Akasyaları kışın yaşatmaya çalışmakla hata etmiştim... Belki böylesi daha iyi oldu... "Kal" deseydin kalırdım... Hem de seve seve kalırdım. Martılarla kalırdım. Yakamozlarla kalırdım. Demedin oysa! Bilir misin? Kaç çığlık olup yıkıldı yüreğim giderken... Bilir misin? Nasıl bir cana hasretti yüreğim, yolumdan döndürecek... Bilir misin? Nasıl zor oldu ardıma bakmadan çekip gitmek... 'KAL' desen kalacaktım... DEMEDİN OYSA!!! Fatoş YILDIZ
unutulan hayırsızdır unutulmayan varolandır BENİ UNUTAMAZSIN Beni unutamazsın bilirim, beni unutamazsın Denizin durgunluğu, gözlerimi Coşkunluğu, saçlarımı hatırlatır Kulaklarını tırmalar sesim, hayatından silemezsin Beni unutamazsın bilirim. Parkın tozlu yollarında yalnız dolaşacaksın Mutsuz gökyüzünde bir iki yıldız, ışık tutacak karanlığına Delikanlının biri uzanacak ellerine ansızın Çaresizliğine, yalnızlığına irkileceksin Ve daha sonra tarakta kalan saçlardan anlayacaksın ihtiyarladığını Dudaklarının pembeliği solacak Cilâsı çıkmış bir mobilya gibi eskiyecek güzelliğin Kahrolacaksın ! Ve bir gün gelip, beni anlayacaksın. Oysa; vakit çoktan geçmiş olacak Ama sen yine de sözlerime aldırma. Gözlerin zamansız ıslanmasın. Çünkü, artık çocuk değilsin Güneşin nereden doğduğunu bilirsin Başka bir İstanbul olmadığını bilirsin Ve seni nasıl sevdiğimi bilirsin Ama gitmek istiyorsan, yine de sen bilirsin. Ahmet Selçuk İLKAN
	AYRILIS AYRILIS Baka kalırım giden geminin ardından; Atamam kendimi denize, dünya güzel; Serde erkeklik var, ağlayamam.
yasamın azı senı cogu ıse benı uzer AZ YAŞADIKSA DA Ben kibriti çaktığım zaman Her şey kırmızıydı yüzün olarak Ben kibriti çaktığım zaman Çünkü her yüz bir memlekettir Ben sigaramı yaktığım zaman Çünkü her sigara bir kelimedir Ben sigaramı yaktığım zaman Güz günleriydi bir şarkı olarak Bir güvercin ben olduğum zaman Nice hüzünlerden yaprak yaprak Bir güvercin yaprak yaprak Cemal SÜREYYA
	arkadaslık sonsuz bır duygudur " Arkadas " Vietnam Savasi sonrasi... Evine dönmekte olan bir asker San Francisco'dan ailesini aradi: - "Anne, baba eve dönüyorum, ama sizden bir sey rica ediyorum. Yanimda bir arkadasimi da getirmek istiyorum." "Memnuniyetle, O'nunla tanismak isteriz", diye cevapladilar. Ogullari "Bilmeniz gereken bir sey daha var." diye devam etti. - "Arkadasim savasta agir yaralandi, bir mayina basti ve bir koluyla ayagini kaybetti. Gidecek hiçbir yeri yok ve O'nun gelip bizimle kalmasini istiyorum." "Bunu duyduguma üzüldüm oglum. Belki O'nun baska bir yer bulmasina yardimci olabiliriz." - "Hayir. Anne, baba O'nun bizimle kalmasini istiyorum." "Oglum." dedi babasi."Bizden ne istedigini bilmiyorsun. O'nun gibi özürlü biri bize korkunç yük olur.Bizim kendi haytimiz var ve bunun gibi bir seyin hayatimiza engel olmasina izin veremeyiz.Bence bu arkadasini unutup eve dönmelisin. O kendi basinin çaresine bakacaktir. - " Oglu o anda telefonu kapatti. Ailesi O'ndan bir süre haber alamadi. Ama birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi. Ogullarinin yüksek bir bina düsüp öldügünü ögrendiler.Polis bunun intihar olduguna inaniyordu.Üzüntü dolu anne - baba hemen San Francisco'ya uçtular ve ogullarinin cesedini tespit etmek için sehir morguna götürüldüler. Anne - baba ogullarini hemen tanidilar yalniz bilmedikleri bir seyi de ögrenince dehsete düstüler: Ogullarinin sadece bir kolu ve bacagi vardi...
ask yasayanlar ıcın vardır ruhu olu olanlar askı bılmezler AŞK YAŞAYANLAR İÇİNDİR Ağladığını istemem ben ölürsem. Beni en sevdiğin halimle hatırla. Uzak bir yerde çalıştığımı düşün. Hayatta olduğuma inan Bir gün gelir kendiliğinden Geçer bütün üzüntün Her yeni gelen günü Yeni bir ümitle beklemeli Her yeni gün yeni havalarla gelir Gece, yağan yağmurla uyursun Sabah, birde bakarsın odan güneşli. Her gelen vapur, tren Yeni insanlarla gelir... Ben esmerdim güzelim Bu sefer bir sarışını seversin Aşk yaşayanlar içindir... Necati CUMALI
	bence sen «BENCE SEN DE ŞİMDİ HERKES GİBİSİN» HERKES GİBİ Gönlümle baş başa düşündüm demin; Artık bir sihirsiz nefes gibisin. Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin Akisleri sönen bir ses gibisin. Mâziye karışıp sevda yeminim, Bir anda unuttum seni, eminim Kalbimde kalbine yok bile kinim Bence artık sen de herkes gibisin. (Altıncı Kitap, Temmuz 1336/1920) «BENCE SEN DE ŞİMDİ HERKES GİBİSİN» Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor Onlardan kalbime sevda geçmiyor Ben yordum ruhumu biraz da sen yor Çünkü bence şimdi herkes gibisin Yolunu beklerken daha dün gece Kaçıyorum bugün senden gizlice Kalbime baktım da işte iyice Anladım ki sen de herkes gibisin Büsbütün unuttum seni eminim Maziye karıştı şimdi yeminim Kalbimde senin için yok bile kinim Bence sen de şimdi herkes gibisin 334 (1918) - Yaz - Kadıköy Nazım HİKMET
bızım ınsanlarımız AFRİKA Afrika dediğin bir garip kıta El bilir âlem bilir Ki şekli bozulmasın diye Akdeniz'in Hâlâ eskisi gibi çizilir Haritalarda Cemal SÜREYYA

diskusx@hotmail.com